[Free Online] Earn master degree in Financial Engineering at WorldQuant University for free

Earn master degree in Financial Engineering at WorldQuant University for free.

More information is available at https://www.wqu.edu/mscfe

Saint Seiya: Time Odyssey Free E-Book Online

 

Read Saint Seiya: Time Odyssey Free E-Book Online here

[EP2] DCA กองทุนรวมหุ้นห่านทองคำ - June 2025

อัพเดทผลการ DCA กองทุนรวมหุ้นห่านทองคำ วันที่ 8 June 2025 ครับ

• ได้ไข่ทองคำมาแล้ว 101.03 บาท ↑ 
• พอร์ตได้กำไรนิดหน่อย 200 กว่าบาท ↑

สามารถดู EP อื่นๆ ได้ ที่นี่

ทำไมเราชอบเปรียบเทียบเรื่องเงินกับคนอื่น?

ในปี 2018 มีการศึกษาที่น่าสนใจของธนาคารกลางสหรัฐฯ สาขาฟิลาเดเฟีย พบว่าในละแวกที่มีคนถูกลอตเตอรี่รางวัลใหญ่ เพื่อนบ้านรอบข้างของผู้ถูกรางวัล จะมียอดการใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญแม้ไม่ได้ถูกรางวัลไปด้วย มีการกู้หนี้ยืมสิน จนทำให้อัตราการล้มละลายในชุมชนนั้นๆ สูงขึ้น


นี่คือพฤติกรรมทางเศรษฐกิจที่ขับเคลื่อนด้วย “ความไม่พอใจ” (dissatisfaction) ที่ทำให้คนรู้สึกว่า “เรายังไม่พอ” และมักนำตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น แม้บางครั้งจะทำให้เรารู้สึกด้อย หรือไม่มีความสุขก็ตาม”

ที่ผ่านมา มีงานวิจัยทั้งด้านจิตวิทยาและเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมชี้ว่า ความพึงพอใจของคนไม่ได้ขึ้นอยู่กับความจริงของชีวิตตนเอง แต่มักขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบผู้อื่น ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น?

ทำไมเราถึงชอบเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนรอบข้าง?

หนึ่งในคำอธิบายคลาสสิกเกี่ยวกับพฤติกรรมมนุษย์ด้านนี้มาจากทฤษฎีการเปรียบเทียบทางสังคม (Social Comparison Theory) ของลีออน เฟสทิงเกอร์ (Leon Festinger) นักจิตวิทยาชาวอเมริกัน ผู้เสนอไว้ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1954 ว่ามนุษย์มีแรงขับตามธรรมชาติที่จะประเมินตนเองโดยการเปรียบเทียบกับผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นความสามารถ ทักษะ ความคิดเห็น หรือความสำเร็จ เรามักหันไปมองคนรอบข้างเพื่อหา “เกณฑ์มาตรฐาน” ในการประเมินตัวเองว่าอยู่ระดับไหนเมื่อเทียบกับสังคม

เราต้องการลดความไม่แน่ใจในคุณลักษณะของตน จึงใช้ผู้อื่นเป็นกระจกสะท้อนว่าเราดีหรือด้อยกว่าในแง่มุมต่างๆ อย่างไร การเปรียบเทียบนี้แบ่งได้เป็นสองรูปแบบหลัก คือ การเปรียบเทียบขึ้นบน (upward comparison) ซึ่งคือการเทียบกับคนที่เรามองว่าเหนือกว่า เพื่อกระตุ้นตนเองให้พัฒนา และ การเปรียบเทียบลงล่าง (downward comparison) คือการเทียบกับคนที่ด้อยกว่าเรา เพื่อทำให้เรารู้สึกดีขึ้นกับตัวเอง

แต่ในทางกลับกัน การเปรียบเทียบก็มีด้านมืดที่พร้อมจะทำร้ายความพึงพอใจในตนเอง หากเราเผลอเปรียบเทียบมากเกินไปหรือในบริบทที่ไม่สร้างสรรค์

นอกจากเหตุผลเชิงจิตวิทยาแล้ว ปรากฏการณ์นี้ยังอธิบายได้ผ่านมุมมองด้านเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมและสังคมวิทยา ตัวอย่างที่ชัดเจนคือแนวคิด “แข่งฐานะให้ทัดเทียมเพื่อนบ้าน” (Keeping up with the Joneses) ซึ่งเป็นสำนวนพูดถึงการที่ผู้คนพยายามรักษาระดับฐานะและการใช้ชีวิตให้ไม่น้อยหน้าคนรอบข้าง

ชื่อสำนวนนี้มาจากการ์ตูนช่องของอเมริกาในช่วงปี 1910 ที่เล่าเรื่องของตัวละครหลัก Mr. & Mrs. McGinis ซึ่งเป็นคู่สามีภรรยาชนชั้นกลางที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ของอเมริกา พวกเขามักจะรู้สึกว่าต้องคอยเปรียบเทียบและแข่งขัน กับเพื่อนบ้านของพวกเขา ซึ่งก็คือ “ครอบครัว Jones”

ปัจจุบัน “Keeping up with the Joneses” กลายเป็นคำติดปากที่ใช้อธิบายพฤติกรรมการบริโภคที่เน้นการโอ้อวดฐานะของผู้คนที่ใส่ใจอย่างมากกับการเทียบสถานะทางสังคมของตนกับผู้อื่น

ย้อนกลับมาที่ผลศึกษาของธนาคารกลางสหรัฐฯ (Federal Reserve Bank of Philadelphia) สาขาฟิลาเดเฟีย ได้ข้อสรุปว่าเมื่อคนหนึ่งดูร่ำรวยขึ้น คนอื่นๆ รอบข้างก็มักเพิ่มการบริโภคตาม แม้จะต้องก่อหนี้ก็ตาม เพียงเพื่อรักษาภาพลักษณ์ว่า “เราก็ไม่แพ้กัน”

จะเห็นได้ว่า ทั้งจากมุมมองทางจิตวิทยาของเฟสทิงเกอร์และเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมของนักวิจัยยุคใหม่ ต่างก็ชี้ไปในทิศทางเดียวกันว่า มนุษย์มีแนวโน้มจะเปรียบเทียบตัวเองกับผู้อื่นโดยอัตโนมัติ ไม่เพื่อประเมินตนเองก็เพื่อรักษาหน้าในสังคม การเปรียบเทียบนี้เปรียบเสมือนเหรียญสองด้าน ด้านหนึ่งอาจกระตุ้นการแข่งขันที่สร้างสรรค์ แต่ในอีกด้านหนึ่งมันก็อาจกลายเป็นแรงกดดันมหาศาลที่ฉุดรั้งความสุขและก่อปัญหาปวดหัวในชีวิตตามมา

แล้วผลของการเปรียบเทียบกับคนรอบข้าง ส่งผลต่อเราในแง่มุมใดบ้าง?

ความสุขและความพึงพอใจในชีวิต (Subjective Well-being):

งานวิจัยโดยนักเศรษฐศาสตร์ Erzo Luttmer ที่ตีพิมพ์ในวารสาร Quarterly Journal of Economics พบว่า ในกลุ่มคนที่มีรายได้เท่ากัน คนที่อาศัยอยู่ท่ามกลางเพื่อนบ้านซึ่งมีรายได้เฉลี่ยสูงกว่าจะรายงานระดับความสุขต่ำกว่าคนที่อยู่ท่ามกลางเพื่อนบ้านรายได้น้อย ทั้งๆ ที่รายได้ตัวเองไม่ต่างกันเลย

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ “เงินเดือนเราสูงหรือต่ำ” อาจไม่สำคัญเท่า “เงินเดือนเราเมื่อเทียบกับคนรอบข้าง” ผลการศึกษานี้ตอกย้ำว่าการมีเพื่อนบ้านหรือเพื่อนร่วมงานที่ร่ำรวยกว่าอาจทำให้เราพึงพอใจในชีวิตของตัวเองน้อยลง เพราะเรารู้สึกว่าตนเองกำลังตามหลังคนอื่นอยู่เสมอ

การเปรียบเทียบยังส่งผลต่อมุมมองต่อความสำเร็จของตัวเอง เรามักลดทอนคุณค่าความสำเร็จที่เรามีเมื่อเห็นว่าคนอื่นก้าวหน้าไปไกลกว่า เช่น คนวัยทำงานที่ซื้อบ้านหลังแรกได้สำเร็จ อาจเคยภูมิใจแต่พอเห็นเพื่อนรุ่นเดียวกันซื้อบ้านได้ใหญ่กว่าหรือมีหลายหลัง ก็อาจกลับมารู้สึกว่าของตน “ยังไม่พอ” สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับหลักจิตวิทยาที่เรียกว่า “การปรับตัวเชิงเปรียบเทียบ” (relative standards adaptation) คือเมื่อเราไปถึงเป้าหมายหนึ่งได้ เราจะตั้งมาตรฐานใหม่ที่สูงขึ้นโดยเทียบกับคนที่อยู่ระดับถัดไป ความพึงพอใจที่ควรจะเกิดขึ้นจึงอยู่ได้ไม่นานและถูกแทนที่ด้วยความต้องการใหม่ไม่รู้จบ

ที่น่าสนใจคือ ในบางกรณีการเปลี่ยนกรอบอ้างอิง (reference point) เพียงเล็กน้อยก็ส่งผลมากต่อความรู้สึก ตัวอย่างชัดเจนมาจากสนามกีฬา: มีการศึกษาพบว่าที่โอลิมปิก ผู้ที่ได้เหรียญทองแดง (ที่ 3) มักจะมีสีหน้ามีความสุขมากกว่าผู้ได้เหรียญเงิน (ที่ 2) ทั้งที่เหรียญเงินมีอันดับสูงกว่าเหรียญทองแดงด้วยซ้ำ

งานวิจัยของมหาวิทยาลัยไอโอวา (2021) วิเคราะห์ภาพนักกีฬาในพิธีรับเหรียญแล้วพบว่า เหรียญทองแดงยิ้มแย้มจริงใจมากกว่าเหรียญเงินอย่างมีนัยสำคัญ เหตุผลเพราะนักกีฬาที่ได้ที่ 3 มักเปรียบเทียบตนเองกับผู้ที่ได้ที่ 4 (ซึ่งไม่ได้เหรียญอะไรเลย) จึงรู้สึกโชคดีและพอใจกับการมีเหรียญติดมือ แต่ผู้ที่ได้ที่ 2 กลับเปรียบเทียบกับผู้ชนะเลิศที่ได้เหรียญทอง จึงอดคิดไม่ได้ว่า “เกือบจะได้ที่ 1 อยู่แล้วเชียว” ทำให้รู้สึกผิดหวังที่พลาดเป้าหมายสูงสุดไป กรณีนี้ชี้ให้เห็นว่าการเลือกมุมมองในการเปรียบเทียบ (“เทียบกับใคร”) สามารถพลิกความรู้สึกจากทุกข์เป็นสุขได้โดยไม่ต้องเปลี่ยนแปลงสถานการณ์จริงเลย

สุขภาพจิตและความมั่นคงทางอารมณ์:

ในยุคโซเชียลมีเดีย เรามีโอกาสสูงมากที่จะเผชิญกับการเปรียบเทียบขึ้นบนอย่างต่อเนื่อง (upward social comparison) เพราะทุกคนมักแชร์เฉพาะช่วงเวลาดีๆ ของตนบนแพลตฟอร์มออนไลน์ ทำให้ผู้รับสารอย่างเรารู้สึกว่าคนอื่น “เหนือ” กว่าเราทุกด้าน

การเปรียบเทียบชีวิตตนเองกับ “ไฮไลต์” ชีวิตคนอื่นบนโซเชียลมีเดียอย่างต่อเนื่องสามารถบั่นทอนสุขภาพจิต ก่อให้เกิดความรู้สึกต่ำต้อยและวิตกกังวลในตัวเอง

พฤติกรรมทางการเงินและหนี้สิน:

ผลพวงอีกด้านหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันของการเปรียบเทียบทางสังคมคือผลกระทบต่อการเงินส่วนบุคคล หลายคนเมื่อตกอยู่ในกระแส “แข่งชีวิต” กับคนรอบข้างแล้ว ก็อาจตัดสินใจทางการเงินอย่างไม่สมเหตุสมผลเพียงเพื่อให้ตนเอง “ไม่ตกต่ำกว่า” คนอื่น

การเปรียบเทียบยังอาจผลักดันให้คนตัดสินใจลงทุนหรือทำธุรกิจด้วยความเสี่ยงที่เกินควร โดยขาดการวางแผนรอบคอบ เพราะความอยากประสบความสำเร็จให้ทัดเทียมผู้อื่นอย่างรวดเร็ว ตัวอย่างเช่น เมื่อเห็นเพื่อนร่วมรุ่นร่ำรวยจากการลงทุนหุ้นหรือคริปโตเคอร์เรนซีในระยะสั้น บางคนอาจตัดสินใจกระโจนลงตลาดโดยไม่ศึกษาพื้นฐานอย่างเพียงพอ นำไปสู่การขาดทุนครั้งใหญ่ได้ง่ายดาย หรือบางคนอาจเร่งกู้เงินมาลงทุนเปิดธุรกิจเพื่อไม่ให้น้อยหน้าเพื่อน แต่ขาดประสบการณ์และทุนสำรองรองรับความเสี่ยง สุดท้ายธุรกิจไปไม่รอดก็กลายเป็นหนี้พอกพูนขึ้นมาอีก

การเปรียบเทียบกับคนรอบข้างอย่างไม่ระมัดระวังสามารถส่งผลกระทบเป็นลูกโซ่ ตั้งแต่ทำให้เรารู้สึกไม่มีความสุขกับชีวิตที่ตนมี ลดทอนความภาคภูมิใจในตัวเอง ก่อให้เกิดความเครียดและปัญหาสุขภาพจิต เรื่อยไปจนถึงกระทบพฤติกรรมการใช้เงินที่นำไปสู่ความไม่มั่นคงทางการเงินและหนี้สิน เราอาจคิดว่าการพยายาม “ตามให้ทัน” คนอื่นจะทำให้เรามีความสุขหรือได้รับการยอมรับมากขึ้น แต่หลักฐานต่างๆ ชี้ตรงกันว่าในระยะยาว การเปรียบเทียบดังกล่าวกลับทำให้เราทุกข์และอาจยิ่งล้าหลังทางการเงินมากขึ้น ด้วยซ้ำ

ดังนั้น การเปรียบเทียบทางสังคมเป็นดาบสองคมที่มนุษย์ทุกคนล้วนเผชิญ ในด้านหนึ่งมันกระตุ้นให้เราเรียนรู้และพัฒนาตัวเอง แต่ในอีกด้านหนึ่ง หากปล่อยให้มันครอบงำ ความรู้สึก “ไม่พอ” เมื่อเทียบกับคนอื่นจะกลายเป็นหลุมดำที่ดูดกลืนความสุขของเรา และนำไปสู่ปัญหาสุขภาพจิตและการเงินได้



เราจำเป็นต้องฝึกฝนตนเองให้รู้เท่าทันกลไกนี้ รู้ว่าเมื่อไรที่การเปรียบเทียบกำลังทำร้ายเรา และใช้กลยุทธ์ต่างๆ ทั้งการปรับมุมมอง ความคิด และการจัดระเบียบสิ่งแวดล้อมรอบตัว เพื่อดึงตนเองออกจากกับดักดังกล่าว การกำหนดนิยามความสำเร็จในแบบของเราเอง เปลี่ยนไปเปรียบเทียบกับมาตรฐานที่เหมาะสม การมีสังคมที่สนับสนุน รวมถึงการวางระบบการเงินที่มีวินัย ล้วนเป็นเครื่องมือที่จะช่วยให้เราใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขในแบบฉบับของตัวเองโดยไม่ต้องวิ่งแข่งกับเงาของใคร เมื่อเราหยุดเปรียบเทียบ เราจะค้นพบว่าความสุขสงบและความมั่งคั่งที่แท้จริงในชีวิตนั้นเกิดขึ้นได้เมื่อเรายอมรับในเส้นทางของตัวเอง และรู้สึกขอบคุณในสิ่งที่เรามีอย่างแท้จริง

ที่มา https://www.finnomena.com/jiratti/compare-money-with-others/

พยากรณ์ซากุระ ญี่ปุ่น 2025 (Cherry Blossom Forecast Japan 2025)

 

Note: ช่วงเวลาอาจมีการเปลี่ยนแปลงแต่ละปี ต้องตรวจสอบข้อมูลพยากรณ์ล่าสุดที่เว็บ https://livejapan.com/en/article-a0001033/

SQL group by multiple columns and distinct

datetime	order_id
01 Jan 2020	order1
01 Jan 2020	order1
04 Jan 2020	order1
02 Jan 2020	order2
02 Jan 2020	order2
03 Jan 2020	order3
04 Jan 2020	order4
05 Jan 2020	order4

From table above, if you want to see how many duplicate rows (order_id and distinct datetime).

You can query data using this SQL command

SELECT order_id, COUNT(DISTINCT(datetime))
FROM table
GROUP BY order_id
HAVING COUNT(DISTINCT(datetime)) > 1

You will get this result

datetime	order_id
01 Jan 2020	order1
04 Jan 2020	order1
02 Jan 2020	order2
03 Jan 2020	order3
04 Jan 2020	order4
05 Jan 2020	order4

สถิติหวย สถิติหวยออกย้อนหลัง 35 ปี

 สถิติหวย สถิติหวยออกย้อนหลัง 35 ปี

https://www.myhora.com/lottery/stats.aspx?mx=09&vx=35

Central Park เป็นสวนสาธารณะ ที่มีชื่อเสียงที่สุดในนิวยอร์ค

Central Park เป็นสวนสาธารณะ ที่มีชื่อเสียงที่สุดในนิวยอร์ค และมีอายุมากกว่า 160 ปี สร้างขึ้นบนพื้นที่ 843 เอเคอร์ ในเกาะแมนฮัตตันตอนกลาง และเป็นสวนสาธารณะภูมิทัศน์ ที่สำคัญแห่งแรกของอเมริกา

ข้อมูลทั่วไป:

• ชื่อ: สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค (Central Park)
• ที่ตั้ง: เกาะแมนฮัตตัน เมืองนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
• พื้นที่: 843 เอเคอร์ (341 เฮกตาร์)
• ประเภท: สวนสาธารณะภูมิทัศน์
• ปีที่สร้าง: ค.ศ. 1853 (อายุ 171 ปี)
• สถานะ: สวนสาธารณะแห่งชาติ
• เว็บไซต์: https://www.centralparknyc.org/

ประวัติ:

• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1853 บนพื้นที่ 843 เอเคอร์ ใจกลางเกาะแมนฮัตตัน เดิมทีเป็นที่ดินรกร้างเต็มไปด้วยโขดหินและหนองน้ำ
• การออกแบบสวนสาธารณะโดย Frederick Law Olmsted และ Calvert Vaux ซึ่งเป็นการออกแบบสวนสาธารณะภูมิทัศน์แห่งแรกในอเมริกา
• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค กลายเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจและสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมสำหรับชาวนิวยอร์กและนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก

สถานที่ท่องเที่ยว:
สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมายเช่น:

ทะเลสาบ:

• The Reservoir
• The Pond
• The Harlem Meer

อนุสรณ์สถาน:

• The Metropolitan Museum of Art
• The obelisk
• The Soldiers' and Sailors' Monument

สถานที่อื่นๆ:

• สวนสัตว์ Central Park Zoo
• สนามเด็กเล่น Heckscher Playground
• ลานสเก็ตน้ำ Wollman Rink

กิจกรรม:
สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค มีกิจกรรมให้ทำมากมาย เช่น:

เดินเล่น:

• เส้นทางเดินป่า
• เส้นทางวิ่ง

ปั่นจักรยาน:

• เช่าจักรยาน
• นำจักรยานมาเอง

พายเรือ:

• เช่าเรือแคนู
• เช่าเรือพาย

ตกปลา:

• ตกปลาในทะเลสาบ

ปิกนิก:

• พื้นที่ปิกนิกมากมาย

เล่นกีฬา:

• สนามเทนนิส
• สนามบาสเก็ตบอล
• สนามฟุตบอล

ชมการแสดง:

• โรงละครกลางแจ้ง
• คอนเสิร์ต

การเดินทาง:

สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค สามารถเดินทางไปได้ง่าย

• โดยรถไฟใต้ดิน
• รถบัส
• แท็กซี่
• หรือจักรยาน

ค่าเข้าชม:

• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คเข้าชมฟรี

เวลาทำการ:

• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คเปิดให้บริการ 24 ชั่วโมง 7 วันต่อสัปดาห์

เว็บไซต์:

• https://www.centralparknyc.org/

ข้อมูลอื่นๆ:

• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คเป็นหนึ่งในสวนสาธารณะที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก
• มีผู้เข้าชมมากกว่า 40 ล้านคนต่อปี
• สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์คเป็นที่อยู่อาศัยของพืชและสัตว์นานาชนิดรวมถึงนกมากกว่า 250 สายพันธุ์

ที่มา https://pantip.com/topic/42802282

จิตวิทยาตั้งราคา วิธีทำให้คน เลือกหยิบชิ้นที่แพงขึ้น โดยไม่บังคับ

ลองมาดูราคาของ iPhone 15 Pro ความจุต่าง ๆ- iPhone 15 Pro ความจุ 128GB ราคา 41,900 บาท
- iPhone 15 Pro ความจุ 256GB ราคา 45,900 บาท
- iPhone 15 Pro ความจุ 512GB ราคา 54,900 บาท

หลายคนพอเห็นแบบนี้ อาจจะเกิดอาการคือ จากที่ตั้งใจจะไปซื้อแค่ความจุ 128GB แต่พอไปซื้อจริงกลับเลือกซื้อ 256GB เพราะรู้สึกว่าเพิ่มเงินอีกไม่เยอะ แต่คุ้มค่ากว่า

การที่เรารู้สึกคุ้มค่าที่จะจ่ายเงินเพิ่ม แลกกับปริมาณหรือขนาดที่เพิ่มขึ้น
สามารถอธิบายได้ด้วยทฤษฎีจิตวิทยาการตลาดแบบเนิร์ด ๆ ที่มีชื่อว่า “Decoy Pricing”

แล้ว Decoy Pricing คืออะไร ? สามารถนำมาประยุกต์กับการตั้งราคาให้แบรนด์ของเราอย่างไรได้บ้าง ?

Decoy Pricing แปลตรง ๆ คือ “ราคาหลอกล่อ” หมายถึง การที่แบรนด์ตั้งราคาหลอกล่อ ให้เราตัดสินใจซื้อสินค้าหรือบริการ ในราคาสูงขึ้น

โดยหลักการง่าย ๆ คือ การทำให้สินค้าตัวเดียว มีหลากหลายตัวเลือก เช่น หลายขนาด หลายปริมาณ

และมีจุดสำคัญคือ การทำให้คนรู้สึกว่า มีสินค้าอยู่อย่างน้อย 1 ขนาด ที่จ่ายเงินเพิ่มแล้ว คุ้มค่า

เทคนิคที่สังเกตเห็น คือใช้ “การเปรียบเทียบ” ให้คนคิดเร็ว ๆ แล้วล่อให้คนรู้สึกว่า ส่วนต่างนั้น ไม่แพง

ยกตัวอย่างให้เห็นภาพ เช่น iPhone 15 Pro ความจุต่าง ๆ เช่น
- iPhone 15 Pro ความจุ 128GB ราคา 41,900 บาท
- iPhone 15 Pro ความจุ 256GB ราคา 45,900 บาท
- iPhone 15 Pro ความจุ 512GB ราคา 54,900 บาท

จะเห็นว่า ระหว่างความจุ 256GB กับ 512GB มีขนาดความจุห่างกันประมาณ 1 เท่าตัว และมีราคาแตกต่างกัน 9,000 บาท

และจะเห็นว่า ระหว่างความจุ 128GB กับ 256GB มีขนาดความจุห่างกันประมาณ 1 เท่าตัว เหมือนกัน แต่มีราคาแตกต่างกันเพียง 4,000 บาท

ทำให้หลายคนที่ตั้งใจไปซื้อตัวความจุน้อยสุด สุดท้ายเปลี่ยนใจจ่ายเงินเพิ่ม เพราะรู้สึกว่าเพิ่มเงิน 4,000 บาท นั้นจ่ายแล้วคุ้มค่ากว่านั่นเอง..

ซึ่งถ้าถามว่า การตั้งราคาแบบ Decoy Pricing ได้ผลจริงไหม ?

เรื่องนี้ The Economist สำนักข่าวในอังกฤษได้ทำการทดลองกับนักศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งจำนวน 100 คน

โดยมีการเสนอ 3 แพ็กเกจการรับข่าวสารรายเดือน ได้แก่

1. ได้รับข่าวในช่องทางออนไลน์อย่างเดียว ราคา 59 ดอลลาร์สหรัฐ (~2,170 บาท)
2. ได้รับข่าวฉบับตีพิมพ์อย่างเดียว ราคา 125 ดอลลาร์สหรัฐ (~4,600 บาท)
3. ได้รับข่าวทั้งแบบออนไลน์ และฉบับตีพิมพ์ ราคา 125 ดอลลาร์สหรัฐ (~4,600 บาท)

ผลการทดลองพบว่า
- มีนักศึกษาจำนวน 84 คน ซื้อแพ็กเกจแบบที่ 3
- มีนักศึกษาจำนวน 16 คน ซื้อแพ็กเกจแบบที่ 1
- แต่ไม่มีใครซื้อแพ็กเกจแบบที่ 2 เลย

The Economist ยังได้ทำการทดลองอีกแบบหนึ่งคือ ตัดแพ็กเกจแบบที่ 2 ออกไป

ผลการทดลองพบว่า นักศึกษาจำนวน 68 คน ซื้อแพ็กเกจแบบที่ 1
และอีก 32 คน ซื้อแพ็กเกจแบบที่ 3

สรุปแล้วการเพิ่มแพ็กเกจแบบที่ 2 เข้ามา เป็นตัวเลือก Decoy Pricing ทำให้นักศึกษารู้สึกว่า คุ้มค่าที่จะเลือกซื้อแพ็กเกจที่ 3 มากขึ้น..

เมื่อเห็นแล้วว่า การตั้งราคาแบบ Decoy Pricing ได้ผล
แล้วแบรนด์จะมีวิธีการตั้งราคาโดยใช้เทคนิคนี้อย่างไร ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด ?

1. ตั้งราคาโดยมีตัวเลือก 3-4 แบบ

หากมีตัวเลือกมากกว่านี้ อาจส่งผลให้ผู้บริโภคสับสน ทำให้การตั้งราคาแบบ Decoy Pricing ที่คาดว่าลูกค้าจะซื้อสินค้าที่มีราคาสูงกว่า ไม่ได้ผล

ยกตัวอย่างการตั้งราคาแบบ Decoy Pricing ที่มีประสิทธิภาพ จากเคส iPhone 15 ของ Apple

iPhone 15 ความจุ 128GB ราคา 32,900 บาท
iPhone 15 ความจุ 256GB ราคา 36,900 บาท
iPhone 15 ความจุ 512GB ราคา 45,900 บาท

จะเห็นได้ว่า การเพิ่มความจุจาก 128GB เป็น 256GB เพิ่มเงินเพียง 4,000 บาท
ทำให้ลูกค้าส่วนใหญ่เลือกซื้อ iPhone 15 ความจุ 256GB เนื่องจากมองว่าการเพิ่มเงินเพียง 4,000 บาท แต่ได้ความจุที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวนั้น คุ้มค่ากว่า

2. การตั้งราคา Decoy Pricing ไม่ควรแตกต่างกันมากเกินไป

ยกตัวอย่างเช่น ร้านกาแฟ ตั้งราคากาแฟแก้วเล็ก 50 บาท แก้วกลาง 60 บาท และแก้วใหญ่ 100 บาท

ในกรณีนี้ ร้านกาแฟตั้ง Decoy Pricing เพื่อให้ลูกค้าอยากซื้อแก้วใหญ่
แต่เมื่อแก้วกลางและแก้วใหญ่มีราคาที่แตกต่างกันเกือบเท่าตัว อาจทำให้ลูกค้าเลือกซื้อแก้วกลางมากกว่า

ซึ่งอาจเป็นการให้ลูกค้า เลือกตัดชอยซ์แก้วใหญ่ออกไปเลย 100% ทั้ง ๆ ที่ถ้าขายต่ำกว่านั้นสักนิดเดียว เช่น 80 บาท ก็อาจจะขายได้

3. สร้างจุดสนใจและการสื่อสาร เพื่อกระตุ้นการตัดสินใจของลูกค้า

นอกจากการตั้งราคา 2 วิธีที่กล่าวไปแล้ว อีกวิธีที่ช่วยให้ลูกค้าตัดสินใจซื้อสินค้าที่มีราคาแพงขึ้นแบบง่าย ๆ เช่น การติดป้ายว่าเป็น “สินค้าขายดี” เพื่อสร้างอาการ FOMO กระตุ้นให้ลูกค้าอยากซื้อสินค้า

หรือรวมไปถึงกลยุทธ์ Up-Selling หรือว่าง่าย ๆ ก็คือ การอัปไซซ์ เหมือนที่เชนฟาสต์ฟูดชอบใช้

ในกรณีของร้านกาแฟ หากลูกค้าซื้อแก้วกลาง เราก็สามารถถามลูกค้าได้ว่า สนใจอัปไซซ์เป็นแก้วใหญ่ไหม

กลยุทธ์แบบนี้ สามารถกระตุ้นให้ลูกค้าตัดสินใจซื้อได้ง่ายขึ้น เพราะลูกค้ามีระยะเวลาในการตัดสินใจเพียงสั้น ๆ นำมาสู่การซื้อแบบไม่ได้วางแผนมาก่อน หรือซื้ออย่างกะทันหัน ซึ่งก็คือ พฤติกรรมการซื้อแบบ “Impulsive Buying” นั่นเอง

จากที่กล่าวมาทั้งหมดสามารถสรุปได้ว่า..

บางครั้งธุรกิจก็ไม่จำเป็นต้องใช้เงินลงทุนมากมาย เพื่อทำให้ยอดขายเพิ่มขึ้น

แต่การใช้กลยุทธ์การตั้งราคาอย่าง Decoy Pricing โดยใช้หลักจิตวิทยาเล่นกับความคิดและความรู้สึกของลูกค้า ก็สามารถช่วยเพิ่มยอดขายได้ ด้วยการทำให้ลูกค้ายอมจ่ายในราคาที่สูงมากขึ้น

และ Decoy Pricing จะได้ผลมากยิ่งขึ้น หากเราพยายามใช้วิธีการสื่อสาร เพื่อให้ลูกค้ารับรู้ว่า การเลือกซื้อสินค้าในราคานี้ ได้รับความคุ้มค่ามากที่สุดนั่นเอง..

ที่มา link

ต้องทำความเข้าใจเสียใหม่! คนรวย (อาจ) ไม่ได้เก่งเท่าที่คุณคิด พวกเขาแค่ ‘โชคดี’ กว่า

ต้องทำความเข้าใจเสียใหม่! คนรวย (อาจ) ไม่ได้เก่งเท่าที่คุณคิด พวกเขาแค่ ‘โชคดี’ กว่า

เคยได้ยินประโยคที่ว่า ‘ถ้าเก่งจริงทำไมไม่รวย?’ หรือเปล่า งานวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าความสำเร็จที่เราเห็นอาจเป็นผลจากความโชคดีเป็นหลัก

การกระจายตัวของความมั่งคั่งมักจะเป็นไปตามรูปแบบที่เรียกว่ากฎ 80:20 นั่นคือ 80% ของความมั่งคั่งทั้งหมดถูกครอบครองโดยคนเพียง 20% ที่เหลือ โดยมีรายงานที่สรุปว่า มีผู้ชายเพียง 8 คนที่มีความมั่งคั่งเทียบเท่ากับคนจนที่สุดในโลก 3.8 พันล้านคนรวมกัน!

รูปแบบนี้มีให้เห็นทุกสังคม และเรียกว่า Power Law ซึ่งเกิดขึ้นได้ในปรากฏการณ์ทางสังคมหลายอย่าง แต่การกระจายตัวของความมั่งคั่งเป็นหนึ่งในเรื่องที่เป็นที่ถกเถียงที่สุด เพราะมันสะท้อนประเด็นเรื่องความยุติธรรมและการให้รางวัลตามความสามารถ ทำไมคนหยิบมือถึงได้ครองความร่ำรวยมากมายขนาดนั้น?

เราอาจเข้าใจผิดเรื่องระบบ ‘ให้ผลตอบแทนตามความสามารถ’

คำอธิบายทั่วไปมักจะบอกว่า เราอยู่ในสังคม Meritocracy ที่ผู้คนจะได้รับรางวัลตามพรสวรรค์ ความฉลาด ความพยายาม ฯลฯ เราอาจเห็นว่าโชคดีมีส่วนบ้าง แต่หลักๆ แล้วความสามารถต่างหากที่เป็นตัวกำหนด

แต่มันมีปัญหากับแนวคิดนี้คือ แม้ว่าการกระจายตัวของความมั่งคั่งจะเป็นไปตาม Power Law แต่การกระจายตัวของทักษะมนุษย์กลับเป็นการกระจายแบบปกติ (Normal Distribution) ซึ่งมีความสมมาตรรอบค่าเฉลี่ย ตัวอย่างเช่น คะแนน IQ ที่ใช้วัดความฉลาด ค่าเฉลี่ยจะอยู่ที่ 100 แต่มันจะไม่มีใครที่มี IQ 1,000 หรือ 10,000

และความพยายามก็เช่นกัน ถ้าคุณวัดเป็นชั่วโมงการทำงาน บางคนทำงานนานกว่าค่าเฉลี่ย บางคนทำงานน้อยกว่า แต่ไม่มีใครหรอกที่จะทำงานเป็นพันล้านชั่วโมงมากกว่าคนอื่น

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่พอเห็นรางวัลที่เกิดจากการทำงานเหล่านี้เราพบว่า บางคนมีความร่ำรวยเป็นพันล้านเท่ามากกว่าคนอื่นๆ ที่สำคัญงานวิจัยจำนวนมากก็แสดงให้เห็นว่าคนรวยที่สุดมักจะไม่ได้เก่งกว่าคนอื่นๆ ตามมาตรฐานวัดอื่นๆ

ความโชคดีสำคัญกว่าที่คาด

ปัจจัยอะไรกันแน่ที่ส่งผลให้คนบางคนร่ำรวย? จะเป็นไปได้ไหมว่าโชคมีบทบาทมากกว่าที่ใครคาดคิด? และเราจะใช้ประโยชน์จากปัจจัยนี้ได้อย่างไรบ้าง?

คำตอบมาจากผลงานวิจัยของ Alessandro Pluchino จากมหาวิทยาลัยคาตาเนียในอิตาลี และทีมงาน โดยสร้างแบบจำลองคอมพิวเตอร์แสดงพรสวรรค์ของมนุษย์ และวิธีที่มนุษย์ใช้มันหาประโยชน์จากโอกาสในชีวิต แบบจำลองนี้ช่วยให้ศึกษาบทบาทของโชคในกระบวนการนี้ได้

ผลการทดลองชวนประหลาดใจ แบบจำลองสร้างการกระจายตัวของความมั่งคั่งให้เหมือนกับโลกจริงได้อย่างแม่นยำ แต่คนรวยที่สุดในแบบจำลองนั้นไม่ได้เก่งที่สุดแต่อย่างใด (แม้ว่าพวกเขาจะมีทักษะระดับหนึ่ง) สิ่งที่ทำให้พวกเขารวยที่สุดคือความโชคดี และนี่มีนัยสำคัญต่อวิธีที่สังคมจะเพิ่มผลตอบแทนในการลงทุนทุกด้าน ตั้งแต่ธุรกิจไปจนถึงวิทยาศาสตร์

แบบจำลองของ Pluchino

แบบจำลองประกอบด้วยผู้คนจำนวนหนึ่ง แต่ละคนมีความเก่งระดับหนึ่ง ซึ่งกระจายอย่างปกติรอบค่าเฉลี่ย ดังนั้นบางคนเก่งกว่าค่าเฉลี่ย และบางคนน้อยกว่า แต่จะไม่มีใครฉลาดกว่าคนอื่นเป็นหลักร้อยหลักพันเท่า

จากนั้นจำลองการทำงาน 40 ปี โดยแต่ละคนมีโอกาสเจอเหตุโชคดีที่จะทำให้รวยขึ้นหากมีความเก่งพอ แต่ก็จะเจอเหตุการณ์โชคร้ายที่จะลดความมั่งคั่งลงได้เช่นกัน โดยเหตุการณ์ทั้งหมดเกิดแบบสุ่ม

เมื่อจำลองจบ ทีมงานก็จัดลำดับคนแต่ละคนตามความร่ำรวย และทบทวนว่าคนที่ประสบความสำเร็จที่สุดในแบบจำลองมีลักษณะอย่างไร และยังศึกษาการกระจายตัวของความมั่งคั่งด้วย จากนั้นจึงทำแบบจำลองเดิมแบบซ้ำๆ เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของผลลัพธ์

ผลที่ได้คือ เมื่อจัดลำดับคนตามความมั่งคั่งแล้ว การกระจายตัวจะเหมือนกับที่พบในสังคมโลกจริง แต่คนที่รวยที่สุด 20% ไม่ได้เป็นกลุ่ม 20% ที่เก่งที่สุดเลย ซึ่ง “ความสำเร็จสูงสุดไม่เคยตรงกับคนเก่งที่สุด” นักวิจัยกล่าว

ปัจจัยชี้ขาด: ความโชคดีล้วนๆ

ทีมได้พิสูจน์ข้อนี้โดยจัดอันดับบุคคลตามจำนวนเหตุการณ์โชคดีหรือโชคร้ายที่เกิดขึ้นตลอด 40 ปีของการทำงาน ผลชัดเจนว่า ‘คนที่ประสบความสำเร็จสูงสุดก็คือคนที่โชคดีที่สุดด้วย และคนล้มเหลวก็คือคนที่โชคร้ายที่สุด’

ทีม Pluchino ได้ศึกษาเรื่องนี้ในมุมของงบประมาณสนับสนุนการวิจัยทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นประเด็นที่นักวิจัยทุกคนสนใจ องค์กรระดับโลกมักสนใจที่จะเพิ่มผลตอบแทนจากการลงทุนด้านวิทยาศาสตร์ให้มากที่สุด เมื่อเร็วๆ นี้ European Research Council ได้ลงทุนถึง 1.7 ล้านดอลลาร์ (ประมาณ 58 ล้านบาท) ในโครงการศึกษาเรื่อง Serendipity (โชคช่วย) ว่ามีบทบาทกับการค้นพบทางวิทยาศาสตร์อย่างไร และจะใช้ความรู้นี้ปรับปรุงการให้งบประมาณได้อย่างไร
พวกเขาจึงพยายามหาคำตอบว่าแบบจำลองไหนจะให้ผลตอบแทนสูงสุดเมื่อต้องพิจารณาเรื่องโชคดีด้วย โดยศึกษา 3 แบบจำลอง

• กระจายงบประมาณให้แก่นักวิทยาศาสตร์เท่าๆ กัน
• สุ่มเลือกนักวิทยาศาสตร์ที่จะได้รับทุนส่วนหนึ่ง
• ให้นักวิทยาศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จสูงสุดในอดีต

ผลลัพธ์

วิธีที่ให้ผลตอบแทนสูงสุดคือ การกระจายทุนให้เท่าๆ กัน และแบบที่ดีรองลงมาคือ สุ่มให้ 10% หรือ 20% ของนักวิทยาศาสตร์ เพราะวิธีเหล่านี้ทำให้นักวิทยาศาสตร์สามารถได้ประโยชน์จากการค้นพบโดยบังเอิญได้มากที่สุด เมื่อคิดย้อนหลังมันก็ชัดเจนว่า การค้นพบสำคัญโดยบังเอิญที่เกิดขึ้นในอดีตไม่ได้การันตีว่าจะเกิดขึ้นอีกในอนาคต

แนวทางเดียวกันสามารถนำมาปรับใช้ในการลงทุนด้านอื่นๆ เช่น ธุรกิจขนาดเล็ก-ใหญ่, สตาร์ทอัพด้านเทคโนโลยี, การศึกษาเพื่อเพิ่มพูนทักษะ หรือแม้กระทั่งการสร้างโอกาสให้เกิดโชคดีโดยบังเอิญแบบสุ่ม

กระนั้นเรายังต้องศึกษาเรื่องนี้อีกมาก แต่ที่แน่ๆ คือมีหลักฐานสำคัญแล้วว่าความร่ำรวยมหาศาลของบางคนอาจเกิดจากความโชคดีล้วนๆ มากกว่าที่คุณคิด

ที่มา link