“วันพ่อ”กับเรื่องเล่าจากพระพยอม

เคยทำอะไรให้พ่อเสียใจบ้างหรือเปล่า อาตมามีเรื่องหนึ่งจะเล่าให้ฟัง โยมพ่อของอาตมาเป็นคนขี้เหล้า หาเงินมาได้เท่าไหร่ก็กินเหล้าหมด พอเมาก็ดุด่าโยมแม่กับอาตมา อาตมาไม่ชอบพ่อมาก วันหนึ่ง โยมพ่อเมา
กลับบ้านไม่ได้ มีคนให้อาตมาพายเรือไปรับตอนนั้น อาตมายังเป็นวัยรุ่น ทำงานมาทั้งวันก็อยากจะนอน
อยากพักผ่อน อาตมารู้สึกโมโหมาก พอพายเรือกลับบ้าน ก็ทิ้งโยมพ่อไว้ในเรือ แต่โยมพ่อเมามากลุกไม่ไหว
ตะโกนเรียกอาตมา “ไอ้ยอม... ไอ้ยอม... มึงมาอุ้มกูขึ้นบ้านหน่อย กูขึ้นไม่ไหว” ไอ้เราก็ทนรำคาญไม่ไหว เดินกระทืบเท้า ตึง..
ตึง.. ตึง.. กระชากร่างพ่ออุ้ม ในขณะที่อุ้ม ด้วยความรู้สึกเจ็บแค้นที่พ่อทำให้เราลำบาก ชอบด่าว่าเราเจ็บๆ
พออุ้มพ่อขึ้นมาจากเรือถึงหัวสะพาน จับร่างพ่อกระแทกกับหัวสะพาน ก้นพ่อกระแทกกับ พื้นไม้อย่างแรง เสียงดังโครม พ่อแกร้องไห้ แล้วพูด
ว่า “ไอ้ยอมนะ ไอ้ยอม กูอุ้มมึงมาแต่เล็กแต่น้อย กูนอนหลับ แต่มึงไม่ยอมนอน ร้องไห้กวนกูต้องลุกมาอุ้มมึง ร้องเพลงกล่อมให้มึงนอน
จะไปไหนถึงมึงเดินไม่ไหว มึงเหนื่อย กูก็ต้องอุ้มมึง ทั้งที่กูก็เหนื่อย กูอุ้มมึง มึงทั้งขี้ ทั้งเยี่ยว ใส่กู แต่กูไม่เคยทุ่มมึงลงกับพื้นเลย เพราะกู
รักมึง วันนี้มึงอุ้มกู เหล้ากูไม่ได้หกโดนมึงสักนิด มึงทุ่มกูลงพื้นทำไม” พูดจบ น้ำตาไม่รู้มาจากไหน
มันไหลพรูลงมาอาบสองแก้ม อาตมาเจ็บปวดหัวใจเหลือเกิน ก้มลงกราบพ่อ แล้วพูดว่า “พ่อครับ ต่อจาก
นี้ไป ผมจะอุ้มพ่อตลอดชีวิต โดยไม่บ่นและทุ่มพ่อ ลงพื้นอีกแล้วละครับ” หลังจากนั้น อาตมาทำงานอย่าง
หนักเพื่อมาให้พ่อ หวังให้พ่อสบายขึ้น แต่เมื่อถึงวันนั้น มันก็สายไปแล้ว โยมพ่อได้จากอาตมาไปแล้ว
คิดแล้วมันทรมานใจเหลือเกิน อาตมาทำผิดพลาดไปแล้ว และแก้ไขไม่ได้ จึงอยากเตือนทุกคนเอาไว้
ไม่อยากให้เสียใจไปตลอดชีวิต
แล้วคุณล่ะ เคยทำอะไรให้พ่อแม่เสียใจบ้างหรือเปล่า บางครั้งเราอาจเข้าใจท่านผิดบ้าง ท่านเฉย
เราก็คิดว่าท่านไม่สนใจ แต่พอเราโตเราก็จะรู้เองว่าสิ่งที่ท่านทำกับเรามันเป็นสิ่งที่ท่านหวังดีกับเราเสมอ
ขอให้รู้จักค้นหาหัวใจตัวเองให้ทันเวลาก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินไป...

---